۰۸.۱۱.۱۳۹۰ - مفهوم فرم در هنر

فرم، تناسب هماهنگ بخش های مختلف و ترتیب اجزای آن ها به منظور ایجاد کشش و اوج در هنر بصری به معنای شکل دوبُعدی یا سه بعدی، توپر یا میان تهی است.

به طور عام، در هنرها با دو معنای متفاوت کاربرد دارد :
1- قالب پذیرفته شده برای بیان (مثلاً : غزل در شعر فارسی؛ سونات در موسیقی اروپایی)
2- کیفیت های ساختاری موجود در یک اثر هنری (مثلاً : تناسب هماهنگ بخش های مختلف و ترتیب اجزای آن ها به منظور ایجاد کشش و اوج).
اصطلاح فرم در طول تاریخ متناسب با نوع نگرش فیلسوفان ، به طرف گوناگون تبیین شده است. در فرهنگ کتابخانه هنر ، ریشه مفهوم فرم در یک اصطلاح قدیمی و مطرود فلسفه جستجو می شود. اصطلاح یونانی Eidos دارای مفهوم نمای یک چیز و به معنی آنچه که چیزی را بدان تشخیص می دهیم، می باشد؛ آنچه که به طور معمول شکل محسو س شخصیت یک شی را به واسطه نمای دیداری شی شامل می شود. معنی وسیع تر آن در بسط شخصیت و هویت ذاتی یک چیز نه صرفاً وجه دیداری آن ادامه می یابد. که این به عنوان نوع و گونه اشیاء شناخته می شود. یک شی به اعتبار فرم ( Eidos ) خود (طی احساس بصری اولیه تشخیص تا درک مجرد جوهر ) تشخیص داده شده و شناخته می شود و برای ما به عنوان یک موجودیت ممتاز آشکار می گردد.
"فرم" يکي از مفاهيم اساسي و کليدي هنر است که به دليل گستره معنايي، کاربرد وسيع و کلي بودن و باز بودن آن، نياز مبرمي به تبيين از منظر خاص هنري دارد. از آنجايي که در کتب مختلف هنري کمتر ابعاد مختلف و وجوه معنايي فرم تشريح شده است، پرداختن به وجوه مختلف مفهوم اين اصطلاح پايه اي ضروري به نظر مي رسد.

(ارسال شده توسط عبیات)