در تئاتر و فیلم واقع گرا , معمولا بازیگری را خوب ی دانیم که بتواند آنقدر در نمایاندن شخصیت داستان موفق باشد که موقتا باور کنیم او خود حقیقتا همان شخصیت داستانی است.
در تئاتر معاصر,ما معمولا به دنبال واقع گرایی و یکی پنداری بازیگر و تماشاگر هستیم.ما بازیگر را بزک می کنیم تا این یکی پنداری را تشدید یعنی کمک به ایجاد این باور کند که هل هولبروک همان مارک تواین طنزنویس آمریکایی نویسنده داستانهای هاکلبری فیل است.بازیگران یونان باستان و بازیگران تئاتر نو در ژا÷ن امروزی صورتک می گذارند تا شبیه شخصیت داستانی شوند ولی نمی گذارند باور کنیم که بازیگران حقیقتا همان شخصیت های نمایش هستند. 
بازیگران تئاتر کابوکی ژاپن و برخی دیگر از اشکال تئاتر یونان ,قرون وسطی ,عصر الیزابت و در تئاتر سنتی ژاپن عصر حاضر,بازیگران مرد در تمام نقش های زنانه ظاهر می شدند.چهره آرایی و لباس می تواند نقش به سزایی در ایجاد این توهم که مردی را در واقع یک زن ببینیم داشته باشد ولی نمی تواند همان اثری را که بازیگران زن در نقشهای زنانه دارند ایجاد کنند.

در بسیاری از تئاتر های گذشته و در تئاتر کنونی مشرق زمین, بازیگران حتی سعی نمی کنند طوری بازی کنند که گویی زندگی واقعی را بازمی نمایند. 
یونانیان در آمفی تئاتر هایی رو باز که تقریبا گنجایش نشستن چهارده هزار نفر را داشت و در تئاتر اپیداوروس بازیگر بایستی طوری ظاهر می شده است که از بالاترین ردیف تماشاگران نزدیک به هفتاد سانتیمتر بالاتر قرار گیرد.بازیگران عصر الیزابت می باید در برابر جماعتی شلوغ و پر سروصدا مرکب از دستجاب گدایان ,جیب برها ,زنان بدکاره,فروشندگان غذا و نوشابه نمایش دهندوبرای جلب تماشاگران مجبور به رقابت دایم با نمایش های جنگ سگ با گاو و یا خرس و اجرای احکام اعدام در ملاء عام بودند . احتمالا سبک بازی آنها ناگزیر بسیار با عظمت تر ,با روحتر و قویتر از زندگی واقعی بوده است.
در تئاتر" ژاپنی نو" بازیگر گامهای خود را تدریجا با صدای اوجگیر و تصنعی هماوا ساخته و با یک سلسله حرکات و حالات تصنعی و قراردادی که هر یک معنای نمادین خاصی دارد حرکت می کند.
در تئاتر "کابوکی " بازی کمی زنده ترو پر تحرکتر ولی همچنان سخت تصنعی و رقص گونه است و گفتگو ها نیز به سبک "تئاتری" ساختگی است.نقطه اوج یک بازیگر کابوکی می با ژستی ساکن و تندیس گونه است.که هر نمود آن را سنت تعیین و تجویز می کند.در"میم" فقط معروفترین و معتبرترین بازیگران می توانند با احتیاط دستکاری کنند. 
هملت درجایی از زبان شکسپیر به بازیگران توصیه ای می کند که حاکی از آن است که گاه ممکن است بازی به مراتب باروحتر و قویتر از ذائقه او باشد.
تعریف کلی که از بازیگر می توان ارائه کرد: بازیگر عملیات یا وظایفی را انجام می دهد,در نقش دیگری و در وضعیت یا متنی خیالی. 

منبع:هولتن_ارولی_مقدمه ای بر تئاتر ,آینه طبیعت_ترجمه ,محبوبه مهاجر_انتشارات سروش1384
ارسال توسط جعفرزاده