۱۷.۰۱.۱۳۹۵ - 1 میلیارد دلار درآمد سالانه تئاتر در برادوی / ماجراجویی با تماشاچیان
آیا در عصر دیجیتال تئاتر همچنان می تواند پاسخگوی دغدغه های مردم این عصر باشد؟
در مقاله ای با عنوان آیا در عصر دیجیتال، نمایش همچنان موضوعیت خواهد داشت؟ هنرمندان برجسته تئاتر (بازیگران، کارگردانان، تهیه‌کنندگان و…) به جست Ùˆ جوی پاسخ این سئوال پرداختند Ú©Ù‡ در مقاله ای به قلم دکتر کریگ لمبرت، معاون سردبیر مجله‌ی هاروارد منتشر شده است. این مقاله توسط گروه تئاتر اگزیت ترجمه Ùˆ در اختیار هنرآنلاین قرار Ú¯Ø±ÙØªÙ‡ است. بخش دوم این مقاله را در اینجا Ù…ÛŒ خوانید: ...
شهربازی با نورپردازی صØÙ†Ù‡â€ŒØ§ÛŒ
جان لیتگو می‌گوید: "برادوی امروز بسیار عجیب شده است. درست مانند شهربازی تئاتری!" در این صورت، کاری موÙÙ‚ Ùˆ بلندمدت در مرکز شهر بوده است. شوهایی Ú©Ù‡ در "برادوی" به صØÙ†Ù‡ می‌آیند-عملاً تعداد مشخصی از تئاترها در میدان تایم Ùˆ اطرا٠آن- از نظر مالی قویاً موÙÙ‚ هستند. بر اساس آمار لیگ برادوی مجموع درآمد گیشه در سال ØØ¯ÙˆØ¯ یک میلیارد دلار است، به علاوه‌ Û± میلیارد دلار Ú©Ù‡ از تئاترهایی Ú©Ù‡ به عنوان بخشی از تور خود در آن‌جا اجرا می‌کنند Ú¯Ø±ÙØªÙ‡ می‌شود، Ú©Ù‡ به Ú¯ÙØªÙ‡â€Œ تام Ù…Ú© گارت رئیس کی‌برند اینترتینمنت، "در کسب Ùˆ کار رسانه چندان زیاد نیست." شرکت او یکی از تهیه‌کنندگان اصلی تئاتر زنده از جمله نمایش‌های برادوی Ùˆ نیز تورهای اجرای تئاتر است. (گیشه‌ سینماها در آمریکا Ùˆ کانادا در سال Û²Û°Û±Û°ØŒ Û±Û°/Û¶ میلیارد دلار بوده است.) ÙˆÛŒ Ù…ÛŒâ€ŒØ§ÙØ²Ø§ÛŒØ¯: "اما با این ØØ§Ù„ در اوج ریاضت اقتصادی اخیر، برادوی یک سال بی‌سابقه Ùˆ رکورددار داشته است."
نزدیک به نیمی از شوهای برادوی نمایش عادی هستند، اما نمایش‌های موزیکال، هم از نظر مخاطب Ùˆ هم درآمد غالب هستند. تئاترهای برادوی بخش عمده‌ی مخاطبان خود (Û¶Û²Ùª) را از میان گردشگران جذب می‌کند، Ú©Ù‡ نزدیک به دو سوم آن‌ها درآمدی بالای Û·Ûµ هزار دلار در سال دارند Ùˆ Û¶Û¶Ùª آن‌ها زن هستند. (بالاتر از ÛµÛµÙª درصد در سال Û±Û¹Û¸Û°) این بخش همچنان سودآور است، با وجود این‌که از هر Û¸ تولید جدید، تنها یکی موÙÙ‚ می‌شود. با این وجود Ú©Ù‡ سرمایه‌گذاری مطمئنی نیست، اما یک کار Ù¾Ø±ÙØ±ÙˆØ´ می‌تواند سرمایه‌ تولید را در سال Û¸Û° به Û± بازگرداند. همچنین ØÙ…ایت‌کنندگان از بازتولید یکی از شوهای مشهور توانسته‌اند ØØ¯ÙˆØ¯Ø§Ù‹ Û²Û° به Û± از سرمایه‌ اولیه کسب درآمد کنند، در ØØ§Ù„ی‌که اثر نیز همچنان روی صØÙ†Ù‡ Ùˆ در ØØ§Ù„ ÙØ±ÙˆØ´ است.
مک‌گارت می‌گوید: "برادوی کسب‌وکاری پرهزینه است. جریان اصلی است-برای این‌که تجربی باشد ساخته نشده است، هم‌چنان Ú©Ù‡ استودیوهای Ùیلم‌سازی وقتی به عنوان Ùیلم‌ساز مستقل عمل می‌کنند، همان تولیدات همیشگی خود را نمی‌سازند." اما به Ú¯ÙØªÙ‡â€Œ او ØªÙØ§ÙˆØª اصلی تئاتر با سینما این است Ú©Ù‡ "می‌توان یک Ùیلم را بر روی هزار پرده یا پنج‌هزار پرده اکران کرد، اما یک شوی برادوی Ù…ØØ¯ÙˆØ¯ به ظرÙیت‌های تئاتر است- ØØªÛŒ با وجود این‌که اجراها می‌توانند زمان مشخصی برای پایان نداشته باشند، اما قرار نیست صندلی‌های جدید در سالن‌ها سبز شود."
با وجود تمام ریسک‌ها، برای کسی Ú©Ù‡ سرمایه‌ Ø¨Ù„Ø§Ø§Ø³ØªÙØ§Ø¯Ù‡ دارد Ùˆ تئاتر را هم دوست دارد، "ÙØ±Ø´ØªÙ‡" شدن می‌تواند بسیار هیجان‌انگیز باشد. می‌توانید بخشی از سهام یک تئاتر موزیکال را خریداری کنید، مثلاً Ùقط Û²Ûµ هزار دلار، Ùˆ به این ترتیب می‌توانید یک زندگی تئاتری داشته باشید. این به این معنی است Ú©Ù‡ به تمام گزینش‌ها، کارگاه‌ها، اجراهای آزمایشی، Ø§ÙØªØªØ§ØÛŒÙ‡â€ŒÙ‡Ø§ Ùˆ مهمانی‌های سرمایه‌گذاران تمام نمایش‌های برادوی دعوت خواهید شد. به Ú¯ÙØªÙ‡â€Œ مک‌گارت: "شما می‌توانید آهنگ‌ساز را به خانه‌ خود بیاورید تا موسیقی را بر روی پیانو خانه‌تان بنوازد. در مقایسه با مثلاً عضو شدن در باشگاه Ú¯Ù„ÙØŒ خیلی بیشتر می‌شود ØªÙØ±ÛŒØ کرد."
ماجراجویی با تماشاچیان
دیان پائولوس مدیر هنری تئاتر رپرتوار آمریکا می‌گوید: "سندرمی در ØØ±Ùه‌ ما وجود دارد Ú©Ù‡ تماشاچی Ùˆ خصوصاً جوان‌ترها به خاطرش مورد سرزنش واقع می‌شوند. آن‌ها دیگر نمی‌خواهند به تئاتر بروند، چرا؟ چون تمرکز ØÙˆØ§Ø³ ندارند. ØªØ±Ø¬ÛŒØ Ù…ÛŒâ€ŒØ¯Ù‡Ù†Ø¯ کنترل به دست خودشان باشد، با همان دستگاه‌های Ú©ÙˆÚ†Ú© در دستان‌شان. گزینه‌های ØªÙØ±ÛŒØÛŒ بسیار زیاد است. ÙØ±Ù‡Ù†Ú¯ ما دارد به بیراهه می‌رود. این همیشه به نظرم تضعیÙ‌کننده بوده است، چرا Ú©Ù‡ جایی برای تغییر باقی نمی‌گذارد. ما باید این تØÙ„یل را برگردانیم Ùˆ بگوییم: شاید تقصیر ماست. شاید تقصیر دست‌اندرکاران هنر است. نه Ùقط نویسندگان Ùˆ بازیگران، بلکه تمام سیستم- شاید می‌بایست در بازگرداندن تماشاچی به تئاتر بهتر عمل کنیم. آیا تماشاچیان Ø±ÙØªÙ‡â€ŒØ§Ù†Ø¯ØŸ بله. آیا عادت آمدن به تئاتر را در خود نپرورانده‌اند؟ بله. آیا تقصیر آن‌هاست؟ خیر!
پائولوس از نخستین ÙØµÙ„ÛŒ Ú©Ù‡ برای تئاتر رپرتوار آمریکا در سال Û²Û°Û°Û¹ برنامه‌ریزی کرد، دعوت به تئاتر را به روز کرد. او بریده‌ای تیزر مانند از "نمایش الاغ"ØŒ الهام Ú¯Ø±ÙØªÙ‡ از "رویای نیمه‌شب تابستان" (بدون ØØªÛŒ کلمه‌ای از شکسپیر) ساخت Ú©Ù‡ در اطرا٠تماشاچیان با شرکت رقصنده‌های Ùˆ آهنگ‌هایی Ú©Ù‡ توسط بازیگران خوانده می‌شد، به صورت زنده به اجرا درمی‌آمد. نمایش "الاغ"ØŒ نمایشی موÙÙ‚ Ú©Ù‡ اجرایی بلندمدت در نیویورک داشت، برای اولین در همان‌جا توسط پائولوس Ùˆ همسرش رندی واینر (تهیه‌کننده) به روی صØÙ†Ù‡ Ø±ÙØª Ùˆ پس از آن در کمبریج، همچنان تماشاچیان را دسته‌دسته به تئاتر "زیرو-اَرو" تئاتر رپرتوار آمریکا می‌کشاند؛ جایی‌که امروز نامش را به نام شخصیت اصلی نمایش، آبرون تغییر داده Ùˆ تبدیل به کلوب شبانه تئاتر شده است.
پائولوس می‌گوید: "ما می‌بایست Ù…ØØ¯ÙˆØ¯Ù‡â€Œ معنای تئاتر را گسترش دهیم. اگر شو به جای ساعت Û¸ شب، نیمه‌شب شروع شود Ú†Ù‡ می‌شود؟ اگر مدت زمانش Û±Û° دقیقه باشد چه؟ یا یک ساعت باشد؟ اگر قبل از شروع اجرا Û´Ûµ دقیقه برقصید چه؟ جایی را بسازید Ú©Ù‡ قوانین را درهم می‌شکند. آبرون امروز به گروه جدیدی از مخاطبان دست پیدا کرده است: مخاطبانی جوان‌تر Ùˆ زیر Û³Û° سال. تماشاچیان آن‌هایی نیستند Ú©Ù‡ به تئاتر می‌روند. آن‌ها می‌خواهند در ØØ¶ÙˆØ± دیگران باشند، معاشرت کنند؛ آن‌ها به این تخلیه Ø§ØØªÛŒØ§Ø¬ دارند- Ú©Ù‡ تئاتر می‌تواند آن را برایشان ÙØ±Ø§Ù‡Ù… کند، چیزی مثل ÙØ³ØªÛŒÙˆØ§Ù„‌های قرن پنجم آتن، یا ماش‌پیت٠تئاتر شکسپیر گلوب. (ت.Ù…: ماش‌پیت قسمتی از Ù…ØÙ„ اجرای کنسرت راک است Ú©Ù‡ جلوی سن قرار دارد Ùˆ مردم در آن با موسیقی راک می‌رقصند) تئاتر باید جایی باشد Ú©Ù‡ Ø§ØØ³Ø§Ø³ کنید: من باید آن را تجربه کنم. نه این‌که Ùقط آن را بخوانید یا ببینید. مردم تشنه‌ی تجربه هستند- آن‌ها جان می‌دهند برای تجربه کردن.
تئاتر آینده تئاتری خواهد بود Ú©Ù‡ ÙØ¹Ø§Ù„انه مخاطبان خود را درگیر می‌سازد Ùˆ Ø§ØØªÙ…الاً نه تنها دیوار چهارم را، Ú©Ù‡ سه دیوار دیگر را نیز خواهد شکست. به عنوان مثال، به تازگى در تئاترى از نیویورك به نام "شهر ما"ØŒ تماشاچیان عملاً خود را جزئى از بازیگران ÛŒØ§ÙØªÙ†Ø¯. در بوستون، پروژه بازیگران شكسپیر -كه توسط بنجامین اÙÙˆÙØª (ÙØ§Ø±Øºâ€ŒØ§Ù„ØªØØµÛŒÙ„ موسسه‌ی تئاتر رپرتوار آمریکا) در سال ٨٦ پایه گذارى شد- شكسپیر را در مكان‌هایى غیر معمول مانند ÙØ±ÙˆØ´Ú¯Ø§Ù‡â€ŒÙ‡Ø§ Ùˆ كلیساها اجرا كرد Ùˆ عملاً شكسپیر را به كوچه Ùˆ خیابان برد. بیل راچ نیز در گذشته تئاتر کورنر Ø§ÙØ³ØªÙˆÙ† را Ú©Ù‡ تئاتر جامعه‌مØÙˆØ± را گسترش می‌داد به همراه دیگران پایه‌گذاری کرد Ùˆ برداشت‌هایی از نمایش‌های کلاسیک را در شهرهای Ú©ÙˆÚ†Ú© Ùˆ Ù…ØÙ„ات تولید می‌کرد.
جک مگان، مدیر اداره‌ هنر در هاروارد می‌گوید: "خلاصه‌ مطلب، کار در Ù…ØÛŒØ·â€ŒÙ‡Ø§ÛŒ کوچک‌تر می‌تواند جذاب‌تر باشد، چرا Ú©Ù‡ دیگر مجبور نیستید میلیون‌ها دلار بودجه‌ی سرمایه‌گذاری شده را از طریق گیشه بازگردانید Ùˆ می‌توانید با Û´Û° یا ÛµÛ° هزار دلار تمام هزینه‌های کار را پوشش دهید. هر Ú†Ù‡ میزان سرمایه بیشتر باشد، تهیه کننده نیز مجبور است بیشتر به تعداد تماشاچی Ùکر کند Ùˆ در نتیجه بیشتر نظر خود را به Ø§ÙØ±Ø§Ø¯ خلاق تØÙ…یل خواهد کرد."
تئوری آموزش تئاتری
رابرت بروستاین می‌گوید: "اگر کودکان در معرض هنر Ùˆ موسیقی قرار نگیرند، نه هنرمند بار خواهند آمد نه تماشاچی." از آن‌جایی‌که سیستم آموزشی، موتور اولیه‌ پرورش نویسندگان، بازیگران، کارگردانان Ùˆ دیگر دست‌اندرکاران موÙÙ‚ تئاتر است، بروستاین گله می‌کند Ú©Ù‡:"دوره‌های آموزشی هنر Ùˆ ÙØ±Ù‡Ù†Ú¯ در مدارس ابتدایی در دسترس نیست، چرا Ú©Ù‡ بودجه‌ها کاهش پیدا می‌کند Ùˆ اولین قدم مدارس پس از کاهش بودجه، اخراج معلم موسیقی است."
تئاتر شکسپیر Ùˆ شرکا در لنوکس با بردن تئاتر به مدارس Ù…ØÙ„ی، عمیقاً با جامعه‌ Ø§Ø·Ø±Ø§ÙØ´ پیوند خورده است. برنامه‌ آن‌ها Ú©Ù‡ تقریباً شامل تمامی دبیرستان‌های بخش برکشایر Ùˆ همچنین بسیاری از مدارس ابتدایی Ùˆ راهنمایی می‌شود، در طول سال بیش از ۴۰هزار دانش‌آموز Ùˆ معلم را ØªØØª پوشش اجراها، کارگاه‌ها Ùˆ کارآموزی قرار می‌دهند. از زمان آغاز ÙØ¹Ø§Ù„یتش در سال ۱۹۷۸، در کنار خود آنسامبل، نزدیک به یک میلیون شرکت‌کننده داشته است.
تینا پکر می‌گوید: "کار ما در مدارس به اندازه‌ تولیدات تئاتری‌مان اهمیت دارد. هر زمانی Ú©Ù‡ به دبیرستانی می‌رویم، برای شرکت در هر یک از نمایش‌های شکسپیر معمولاً بین Û³Û° تا ÛµÛ° داوطلب داریم. آن‌ها ابتدا نمایش را در مدرسه‌ خودشان اجرا می‌کنند Ùˆ سپس در ÙØ³ØªÛŒÙˆØ§Ù„ پاییزی‌مان چهار روز اجرای دبیرستانی بدون وقÙه‌ شکسپیر برای یکدیگر اجرا می‌کنند. هر کسی Ú©Ù‡ داوطلب می‌شود Ùˆ برای Ù…ØµØ§ØØ¨Ù‡ می‌آید، به شیوه‌ای به کار Ú¯Ø±ÙØªÙ‡ می‌شود، Ùˆ بیشتر بچه‌ها سه سال تمام در برنامه‌ شکسپیر شرکت می‌کنند. آن‌ها بسیار مشتاق‌اند، چرا Ú©Ù‡ این جایی است Ú©Ù‡ می‌توانند آزادانه ØµØØ¨Øª کنند می‌توانند Ø§ØØ³Ø§Ø³Ø§ØªØ´Ø§Ù† را بروز دهند. ما می‌دانیم Ú©Ù‡ این جامعه را می‌سازد: ما می‌بینیم بچه‌هایی Ú©Ù‡ این کار را انجام می‌دهند، چطور عمیقاً به هم وابسته می‌شوند."
در همین ØØ§Ù„ØŒ در دهه‌های اخیر، Ø§Ù†ÙØ¬Ø§Ø± سرگرمی‌ها در ÙØ±Ù‡Ù†Ú¯ عامه، هنجارهای ÙØ±Ù‡Ù†Ú¯ جوانان را تغییر داده Ùˆ موقعیت تئاتری‌ها را ارتقا داده است. تام مک‌گارت می‌گوید: "شرایط دیگر مانند Û³Û° یا Û´Û° سال پیش نیست Ú©Ù‡ تئاتری بودن یک انگ باشد. امروزه توانایی خواندن، رقصیدن Ùˆ بازیگری در Ø³Ø·Ø Ø¨Ø§Ù„Ø§ یک Ø§ÙØªØ®Ø§Ø± است Ùˆ این مردم را تشویق می‌کند Ú©Ù‡ به آن بپردازند." به دنبال بالا Ø±ÙØªÙ† Ú©ÛŒÙیت برنامه‌های آموزش تئاتر در Ø³Ø·Ø Ù…Ø¯Ø§Ø±Ø³ متوسطه Ùˆ دانشگاه‌ها، تولیدات تئاتری به Ú¯ÙØªÙ‡â€ŒÛŒ مک‌گارت در بالاترین Ø³Ø·Ø Ø®ÙˆØ¯ در همه‌ی دوران‌ها قرار دارد. او معتقد است Ú©Ù‡ علی‌رغم چالش‌های اقتصادی بر سر راه تئاتر ØØ±Ùه‌ای، از نظر تعداد Ùˆ تنوع تولیدات Ùˆ نیز Ú©ÛŒÙیت کار بازیگران، کارگردانان Ùˆ Ø·Ø±Ø§ØØ§Ù† در همه‌ی Ø³Ø·ÙˆØØŒ تئاتر در عصر طلایی خود به سر می‌برد.
جک مگان می‌گوید: "در هاروارد دانشجویان در سال بین Û´Û° تا Û¶Û° نمایش به روی صØÙ†Ù‡ می‌برند Ú©Ù‡ هر یک بین Û´ تا Û¸ شب اجرا می‌شود." بروستاین اشاره می‌کند Ú©Ù‡ امکانات درون‌برنامه‌ای برای تئاتر به طور چشمگیری از زمان ورود او (به هاروارد) در سال Û±Û¹Û·Û¹ Ø§ÙØ²Ø§ÛŒØ´ ÛŒØ§ÙØªÙ‡â€ŒØ§Ù†Ø¯. او به یاد می‌آورد: "زمانی بود Ú©Ù‡ ØØªÛŒ یک ÙˆØ§ØØ¯ درسی تئاتر هم وجود نداشت، جز کلاس نمایشنامه‌نویسی ویلیام Ø¢Ù„ÙØ±Ø¯ (استاد دانشگاه Ùˆ نمایشنامه‌نویس انگلیسی). تئاتر رپرتوار آمریکا Û±Û² دوره‌ آموزشی مطالعات تئاتر معرÙÛŒ کرد Ú©Ù‡ کمیته‌ هنرهای نمایشی آن را تصویب کرد، اما زمزمه‌هایی به گوش می‌رسید. برخی از اعضا شروع کردند به درخواست مبنی بر این‌که معلمان بازیگری Ùˆ کارگردانی ما می‌بایست مدارک ØªØØµÛŒÙ„ÛŒ بالا Ùˆ نشریات علمی آکادمیک داشته باشند. آکادمیک شدن مرگ غریزه‌ خلاق است. اما دانشگاهیان خلاق می‌دانند Ú©Ù‡ نمی‌توان Ù…ØØ¯ÙˆØ¯ÛŒØªâ€ŒÙ‡Ø§ÛŒ آکادمیک را بر Ø§ÙØ±Ø§Ø¯ خلاق نیز اعمال کرد.
هاروارد یکی از معدود کالج‌های بزرگ است Ú©Ù‡ مرکز هنرهای نمایشی ندارد. پیتر سلارس در جلسه‌ Ú¯ÙØªÚ¯ÙˆÛŒÛŒ در تئاتر رپرتوار آمریکا با موضوع اپرای "نیکسون در چین" Ú©Ù‡ برای اولین بار توسط ÙˆÛŒ کارگردانی شده Ùˆ به روی صØÙ†Ù‡ Ø±ÙØªÙ‡ بود- عنوان کرد:"من به هاروارد آمدم چون هیچ دپارتمان تئاتری نداشتند؛ دانشگاه‌های زیادی وجود ندارند Ú©Ù‡ از چنین امتیازی برخوردار باشند. تئاتر چیزی است Ú©Ù‡ اصلاً داخل دپارتمان نمی‌گنجد. من عاشق این هستم Ú©Ù‡ هنرمندان اینجا مجبور می‌شوند Ú©Ù‡ خودشان راهشان را پیدا کنند. با این وجود، کمیته‌ هنرهای نمایشی با ریاست مارتین پوچنر استاد تئاتر Ùˆ ادبیات انگلیسی Ùˆ ادبیات تطبیقی از وین، در ØØ§Ù„ ایجاد مرکز تئاتر (به پیشنهاد کارگروه هنر Ú©Ù‡ در سال Û²Û°Û°Û· توسط پرزیدنت Ø¯Ø±ÙˆÙØ§Ø³Øª به کار Ú¯Ø±ÙØªÙ‡ شد) برای تقویت -Ùˆ نه تØÙ…یل Ùˆ جایگزینی- اجراهای زنده‌ی Ùوق برنامه است.
این خبر خوشی برای بیل راچ است. او می‌گوید: "من در برخی از برنامه‌های بسیار منسجم تئاتر تدریس کرده‌ام Ùˆ از کار Ú©Ù… دانشجویان ÙˆØØ´Øªâ€ŒØ²Ø¯Ù‡ بودم، از این‌که چقدر ÙØ±ØµØª بازیگری Ùˆ کاگردانی Ùˆ تمرین ØØ±ÙÙ‡ برایشان Ú©Ù… بود. من در هاروارد Û²Û¶ نمایش در هر گوشه از دانشگاه کارگردانی کردم، از زیرزمین خوابگاه، تا پله‌های وایدنر."
داستان‌هایی که به نمایش درمی‌آیند
بیل راچ می‌گوید: "انسان‌هایی در یک اتاق، در ØØ§Ù„ خلق Ùˆ تجربه‌ یک داستان در کنار هم- این از بین نخواهد Ø±ÙØª. ØØªÛŒ امروز به گونه‌ای عطش بیشتری هم برای آن وجود دارد." تینا پکر با او مواÙÙ‚ است: "تنها از راه جمع شدن انسان‌ها دور هم است. همان کاری Ú©Ù‡ تئاتر می‌کند، Ú©Ù‡ می‌توان انسانیت را واقعاً ØØ³ کرد. ØØ³ÛŒ قوی، درونی Ùˆ Ù…ØØ³ÙˆØ³ یک ØØ³ جمعی. آن را نمی‌توان در Ùیسبوک Ø§ØØ³Ø§Ø³ کرد، نمی‌توان در تلویزیون آن را جست، Ùˆ ØÙ‚یقت را نیز در هیچ یک از این‌ها نمی‌توان ÛŒØ§ÙØª."
او ادامه می‌دهد: "یونانی‌ها، همه را در یک جا جمع می‌کردند، در دوران الیزابت هم این‌چنین بود، Ø¯Ø±ØØ§Ù„ی‌که بازیگران با مخاطبی ØØ±Ù می‌زدند Ú©Ù‡ گوش می‌کرد، نه این Ú©Ù‡ نگاه کند. تغییر Ø´Ú©Ù„ صØÙ†Ù‡â€Œ تئاتر Ùˆ به وجود آمدن قاب صØÙ†Ù‡ØŒ تماشاچیان را از بازیگران جدا کرد Ùˆ قابی یا پنجره‌ای را به وجود آورد Ú©Ù‡ نمایش از داخل آن دیده شود. ØØ§Ù„ ما به جایی رسیده‌ایم Ú©Ù‡ تماشاچیان Ùˆ بازیگران ØØªÛŒ با هم در یک اتاق هم نیستند. اما پرسیدن سوال با هم- این چیزی است Ú©Ù‡ اجتماع را می‌سازد. به عنوان یک بازیگر، وقتی Ú©Ù‡ موÙÙ‚ هستید، آن را در بدنتان Ø§ØØ³Ø§Ø³ می‌کنید، Ø§ØØ³Ø§Ø³ می‌کنید Ú©Ù‡ دارید به آن می‌رسید. تصویری درونی از نقش کسی Ú©Ù‡ بازی می‌کنید دارید؛ Ú©Ù‡ یک Ú©Ù„ منسجم می‌سازد. آن را از طریق واکنش مخاطبانی Ú©Ù‡ آن را درک کرده‌اند نیز Ø§ØØ³Ø§Ø³ می‌کنید."
چنین تجربه‌ای نمی‌تواند با هیچ‌چیزی Ú©Ù‡ بر ØµÙØÙ‡â€ŒÛŒ تصویر، به Ø´Ú©Ù„ سه‌بعدی یا ØØªÛŒ متعامل دیده می‌شود، جایگزین شود. تئاتر مطمئناً در آینده زنده خواهد ماند- تنها سوال این است Ú©Ù‡ Ú†Ù‡ Ø´Ú©Ù„ÛŒ خواهد داشت؟ عطش برای داستان‌سرایی زنده، برای تجربه‌ مشترک بازیگر Ùˆ تماشاچی، ممکن است ØØªÛŒ Ø§ÙØ²Ø§ÛŒØ´ یابد؛ اگر، Ùˆ وقتی، Ú©Ù‡ مردم از بسته‌های بی‌نقص تدوین‌شده Ùˆ جلا‌خورده‌ Ùˆ پرزرق‌وبرق تلویزیون Ùˆ تولیدات سینمایی خسته شوند. لیتگو می‌گوید: "در تئاتر نوعی Ø¸Ø±Ø§ÙØª شکننده وجود دارد، چرا Ú©Ù‡ هر چیزی ممکن است Ø§ØªÙØ§Ù‚ Ø¨ÛŒØ§ÙØªØ¯. نوعی هیجان Ù†ÙØ³â€ŒÚ¯ÛŒØ± در تئاتر Ù†Ù‡ÙØªÙ‡ است."
شیرین میرزا نژاد نویسنده : http://teatremeybod.ir لینک مستقیم این مطلب : http://teatremeybod.ir/index.php?name=news&op=view&id=442
|