به گزارش سایت ایران تئاتر، بی‌شک برای نگارش تاریخ هنر معاصر نمی‌توان به تاریخ‌نگاری رویدادهای هنر و مطالعه نوع‌شناسانه و سبک‌شناسانه آثار هنری اکتفا کرد؛ بلکه باید به این پرسش پرداخت که نظام‌های قدرت چگونه فراز و فرود جریان‌های هنری را جهت می‌دهند؟ چگونه رویدادهای هنری مانند نمایشگاه‌ها، دوسالانه‌ها و فستیوال‌های هنری توسط نهادهای سیاسی و اجتماعی مورد حمایت قرار می‌گیرند؟ هنرمندان خواسته یا ناخواسته با آفرینشگری هنری به بازتولید گفتمان‌های فرهنگی میپردازند؟ بر این اساس، دوره «تاریخ اجتماعی هنر معاصر»، در پی رهیافت در سیر‌های فرهنگی و موضع گیری‌های سبکی، تکنیکی و مضمونی است که در فضاهای اجتماعی شکل می‌گیرد و با نگاهی روش شناسانه در تحلیل گفتمان، فضاهای اجتماعی را مورد تحلیل قرار خواهد داد.

سعید اسدی، پژوهشگر و عضو هیئت علمی دانشگاه که در مورد ارتباط اجتماع با تئاتر پژوهش‌هایی موفق انجام داده، قصد دارد، دوره‌ای با عنوان «دوره تاریخ اجتماعی هنر معاصر» را برگزار کند. او برپایی این دوره پژوهشی را مهم خواند و بیان کرد: «موضوع قابل بحث این است که هنر چگونه باعث دگرگونی فضای کلی اجتماع می‌شود و بر روابط اجتماعی تاثیر می‌گذارد.»

او ادامه داد: «در این دوره که به مدت هفت روز برگزار خواهد شد، چندین سرفصل تعیین شده که طی آن، در مورد «تاریخ اجتماعی تئاتر» صحبت خواهم کرد و روش تطبیق بین فضای اجتماعی و تئاتر را مورد بررسی قرار خواهم داد. اینکه دیدگاه تئاتر در مفهوم فضای اجتماعی و نگرش سه بعدی به جامعه چگونه شکل می‌گیرد؟ چگونگی ورود تئاتر به عنوان یک هنر جدید به ایران و اینکه چگونه به ضرورت تبدیل شد، و شکل سیاسی و نوینی به خود گرفت.»

این مدرس دانشگاه در ادامه افزود: «این بحث که تئاتر در ابتدا محصول دیدگاه محدودی انسان بود که توفیق پیدا کرد ، در این نقطه شکل می‌گیرد و این ضرورت تاریخی پیگیری ‌می‌شود که چگونه تئاتر با محور جامعه و سیاست ایجاد شد؟ در این نشست ارتباط فضای اجتماعی با تئاتر در سه مقطع پایان حکومت قاجار، دوران پهلوی اول و دوران پهلوی دوم را کلیت بحث قرار خواهم داد.»

دبیر سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر عنوان کرد:«پژوهش درباره تئاتر نیازمند دیدگاه و روش است و تئاتر باید از دریچه‌ علمی نگاه کند. در جهان مباحث میان رشته‌ای در مورد تئاتر باعث درک بهتر آن می‌شود. مطرح شدن  این مباحث در ایران ضروری بود چراکه تئاتر می‌بایستی از دریچه های مختلف مورد خوانش قرار بگیرد. در واقع تئاتر پدیده‌ای اجتماعی است و نمی‌توان آن‌ را از اجتماع جدا کرد، چه اینکه همانگونه که تئاتر متاثر از اجتماع است بر آن تاثیر هم می‌گذارد. این تئاتر است که در تاریخ فرهنگی موثر است و مطالعات فرهنگی می‌تواند به آن بپردازد و باعث مبسوط شدن آن شود»

اسدی در پایان خاطرنشان کرد: «پژوهش باید در این راستا شکل گیرد تا جایگاه اجتماعی تئاتر را در ایران معرفی کند.»