وقتی در کنار دوستان هنرمندی از نزدیک باشی و همه هم و غم او را خبر داشته باشی و بدانی که چه آرزوهایی داشته و به آنها نرسیده است خیلی سخت است که جای خالی او را در بین هنرمندان گروه تئاتر جوان ببینی . 

عباسعلی زارعی او که به عشق خانواده مدت کوتاهی از تئاتر و بازی های زیبای خود کناره گیری کرده بود و با خود عهد کرده بود هر موقع توانست زندگی خوبی برای زن و فرزندانش فراهم کند دوباره به عرصه بازیگری و تئاتر باز خواهد گشت . اما عجل مهلت نداد و تازه می خواست به خانه ای برود که در آرزوهای خود نقشه آن را کشیده بود و به واقعیت تبدیل کرده بود . اما عجل مهلت نداد نه به خانه آرزوهایش برود و نه به آرزوی بهترین بازی خود در بهترین نمایش گروه توانست دست یابد و ... 

پس بی جهت نیست سرپرست گروه اختتامیه نمایش سیمرغ را به روح پاک این هنرمند تقدیم می کند و به احترام این هنرمند محبوب در اختتامیه نمایش سیمرغ می خواهد تا به مدت یک دقیقه سکوت کنند . شاید روزی نوبت به کسی برسد که آرزوها داشته و دیگر به آرزوهای دیرینه اش نخواهد رسید . چه خوب است که آرزوها مثبت باشد و انسانی ... چه خوب است آرزوها فراگیر باشد و مردمی ... چه خوب است آرزوها بزرگ باشد و مستحکم ... و وقتی انسان به گذشته نگاه می کند و الان موقع رفتن باشد ناراحت از نرسیدن به آرزوهای آینده نباشد بلکه خوشحال و مفتخر به رسیدن به آرزوهای گذشته باشد و رفتن برایش سخت نباشد ... کاش بنده چنین برایم پیش آید ... شما دوستان را نمی دانم ...