سرپرست گروه تئاتر جوان میبد بعد از حضور در جلسه ای که در اتاق کنفرانس انجمن هنرهای نمایشی استان یزد در رابطه با استقرار گروه های تئاتری برگزار شده بود گفت : ... 

این طرح بازی با گروه های نمایشی است . چرا نباید یک مملکت دارای ثبات و برنامه ریزی درست در تدوین قانون و مقررات باشد . طی 6 سال گذشته بیش از چهار مرتبه با هنرمندان تئاتر چنان رفتار کرده اند که انگار هیچ اختیاری در تدوین مقررات و قانون گذاری تولید نمایش ندارند و مثل موش آزمایشگاهی باید در اختیار این پشت میزنشینان دوره ای باشند که صددرصد به زودی کس دیگری جای آنها را خواهد گرفت و به ترتیب عوض می شوند . چرا باید ما مثل یک رباط به هر جهتی که این دوستان می خواهند حرکت کنیم و چرا باید قانونگذاری نیز سلیقه ای و بر اساس شرایطی که نفع برخی مرکز نشینان است ، وضع گردد . آئین نامه جدید استقرار ایرادهای اساسی دارد که اگر در این دولت برطرف نگردد در دولت بعدی دگرگونی شدیدی خواهد داشت . چون مدیران جدید سلایق جدیدی و منافع جدیدی را در آن در نظر می گیرند . فرار از این فضا فقط تسلیم و یا خانه نشینی هنرمندان است و در این فضا هیچ چیز نمی شود گفت ، که اگر چیزی هم بگویی یک انگ بزرگ به پیشانی زده خواهد شد که تا زنده ای باید یدک بکشی . حامی هنر و ضعیفان هنری بودن باید یکی از اهداف طرح استقرار باشد . چرا که خیلی ها در این عرصه فعالیت کرده اند و هیچ مدرکی دال بر فعالیت خود به جا نگذاشته اند ، چون امکاناتش را و بودجه را نداشته اند . پس باید همه آنها را زیر پا گذاشت . همیشه تندروی در اعمال اهداف و تصمیمات یکی از ارجع ترین برنامه های دولت کنونی بوده که ضربه شدیدی را به ما وارد کرده است . و حالا هم با شدت تمام می خواهند که به سمت تکنیک و تجربه تئاتری بروند ولی نمی گویند در شهرستان ها چگونه امکانات تحصیل در زمینه نمایش و یا تولید به اندازه شهرهای بزرگ باید فراهم شود . چطور یک هنرمندی که حتی سی سال تجربه تئاتر دارد باید بتواند حداقل 15 اثر نمایشی را کار کرده باشد در حالی در همین 30 سال حداقل نیمی از ان را وقف تأمین نیازهای زندگی و مشکلات خود کرده است . اینها فقط بخش کوچکی از در نظر نگرفتن مشکلات هنرمندان شهرستان ها است که در نظر گرفته نشده است . البته باید تشکر کرد که دولت کنونی تصمیم به چنین حرکت ارزشمندی گرفته است اما آیا نباید که کم کم و آرام آرام این حرکت شکل قانونی خود را بگیرد و نه به این شدت که همه از هنر پا پس بکشن و به تئاتر به عنوان آخرین اولویت خود نگاه کنند . چرا 700 ساعت وقتی که گذاشته اید حداقل 10 ساعت از آن را در شهرستان ها نگذاشته اید تا مشکلات آنرا در شهرستان ها نیز ریشه یابی کنید . بهتر ااست از بازی دست برداریم و به جدیدت این حرکت را با اصول پیگیری کنیم ... نه به بهانه ایجاد تعهد برای دولت بعد که آیا بخواهد اجرا کند یا نه و آیا این حرکت مستمر باشد یا نه ؟!! آیا و اگر و شایدها پدر همه را درآورده است !!!! بهتر نیست یک آیین نامه جامع و بر اساس آنها که صدها سال است در این رشته کار می کنند و تجربیات خود را به جا گذاشته اند ، تدوین کرد ؟!! چاره ای اساسی به حال هنرمندان بکنید که سودجویان از آن سوء استفاده نکنند ، تا جیب های خود را پر از پول کنند و دیگران که ته کارند باز فقیر و تهی دست و درمانده بمانند و وقتی سرصحنه تئاترند به فکر این باشند که چگونه خرج نان زن و بچه اش را بدهند در حالی که عشق نمی گذارد از صحنه تئاتر پایین بیایند و پشت به همه اهدافی که از گذشته تاکنون داشته اند ، کنند و بگویند : ما رفتیم دنبال کاری که نون توش باشه ...