به گزارش خبرنگار تئاتر ، عصاره تعزیه تقابل خیر و شر است که از آغاز پیدایش همواره دغدغه انسان بوده و این موضوع در تعزیه به شکلی هنرمندانه و آمیخته با اعتقادات مذهبی بیان می‌شود. از این طریق مفهوم عمیقی با شیوه‎ای مناسب به گونه‌ای که مردم در آن نقش فعال دارند بیان می‌شود.

ریشه‌های آیین تعزیه به آیین‌های سوگواری پیش از اسلام بازمی گردد، آیین‌هایی چون سوگ سیاوش که پیش از این در ایران انجام می‌شده و نمادهایی چون تابوت سیاوش که در این مراسم مورد استفاده قرار می‌گرفت، در تعزیه نیز نمادهایی از واقعه عاشورا همچون نخل، کتل استفاده می‌شود و با گذشت زمان دیالوگ و گفت وگو نیز وارد این نمایش آیینی و سنتی شد.

تعزیه‌ها ابتدا به صورت سیار بودند با گذشت زمان به مجالس ثابت تبدیل شدند و با گسترش مجالس شبیه خوانی و استقبال مردم مجالس متعددی شکل گرفت و ابتدا مجالس 72 تن مربوط به روز عاشورا و بعد مجالسی با موضوعات دیگر ایجاد شد. بیش از 400 موضوع و عنوان برای تعزیه وجود دارد که اگر هر روز از سال یک موضوع اجرا شود باز هم هم موضوعاتی باقی می‌ماند که در سال اجرا نشوند.

در صد سال اخیر هنر تعزیه با چالش هایی روبه رو شده و هم اکنون این هنر به توجه بیشتری نیاز دارد تا به حفظ و اشاعه آن کمک شود. هر حرکت پژوهشی که ذهن ها را به سمت تفکر در این هنر و جدا نگه داشتن تعزیه از تحریف ها سوق دهد قابل ارج و قدردانی است. تعزیه میراثی است که توسط به رسمیت شناخته شده است.

اجرای نمایش‌های تعزیه همزمان با شب‌های ماه مبارك رمضان حركت بسیار خوبی است. زیرا تعزیه یكی از قدیمی‌ترین گونه‌های نمایش در ایران است كه ارزش خاصی در فرهنگ و هنر نمایش ما دارد.

اجرای نمایش‌های تعزیه در مناسبت‌های خاص تاثیرات بیشتری بروی مخاطبان می‌گذارد زیرا مذهب ریشه در باورهای ایرانیان دارد و اجرای نمایش‌های تعزیه نیز مسلما تاثیرگذار است.

اجرا تعزیه در محوطه بازمجموعه خانه هنرمندان ایران مخاطبان نمایش‌های تماشاخانه ایرانشهر و افراد دیگری كه شاید آشنایی كافی با نمایش تعزیه را نداشته باشند، می‌توانند به تماشای تعزیه بپردازند و این حركت نوعی معرفی هنرهای نمایشی ایرانی به مخاطبان است. اجرای تعزیه در شب‌های قدر باعث احیاء هنر تعزیه می‌شود.