به گزارش خبرنگار تئاتر ، فارس باقری نویسنده"كاركرد و كاربرد زبان در فرایند نمایشنامه‌نویسی" در گفتگویی عنوان کرد: یكی از اصلی ترین موضوعاتی كه طی سالیان اخیر در روند كارهای پژوهشی در حوزه هنر نمایش مغفول مانده، تحقیق در مقوله كاربرد زبان و نقش زیبایی شناسانه آن در خلق درام است.

نمایشنامه متنی است که برپایه‌‌ زبان خلق می‌شود، این زبان ویژگی‌هایی دارد. از سویی زبان در نمایشنامه از زبان نوشتاری بهره می‌برد: زبانی که در علوم بلاغت، زبانی آراسته، شیوا و پرمعناست.

زبان در نمایشنامه وسیله‌ای نیست که تنها معنایی را برساند، بلکه در ابتدا خود به‌عنوان عنصر و پیکری اصلی مورد توجه قرار می‌گیرد. از سوی دیگر، این زبان با بهره بردن از زبان گفتاری، آن را به‌طور مستقیم وارد نمایشنامه نمی‌کند. زبان نمایشی زبانی روایتگرانه نیست، علاوه بر آن زبانی نیست که تنها به‌مانند الفاظی در دهان بازیگران بچرخد. بلکه این زبان، خود عمل است. یعنی به محض ادا شدن به فعلیت می‌رسد، حال در روند فعلیت یافتن خود، فرایندی رو به رشد دارد. این زبان هر لحظه چیز تازه‌ای را بازتاب می‌دهد و چیزی بر آن می‌افزاید.

مولف این اثر در گفتگویی بیان کرده است: رسیدن به اصول نظام مند زبان به عنوان شاكله یك اثر نمایشی، درك و شناخت تمامی ابعاد زیبایی شناختی آن و توجه به چگونگی كاربرد آن در خلق نمایشنامه از مهمترین مواردی است كه در نگارش این اثر مورد توجه قرار گرفته است.

كتاب "كاركرد و كاربرد زبان در فرایند نمایشنامه‌نویسی" با تیراژ یكهزار و یكصد نسخه در ۱۳۶ صفحه و بهای ۶۸ هزار ریال توسط نشر افراز چاپ و به ویترین كتابفروشی ها راه پیدا كرده است.